SGG.6846.2.3.2020 Oświęcim, dnia 26 czerwca 2023 r.

D E C Y Z J A

Działając na podstawie art. 1 ust. 2 oraz art. 8 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r.
o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r., poz. 140 z późn. zm.)
oraz art. 104, art. 107 § 1 i art. 109 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2023 r., poz. 775 z późn. zm.)

Starosta Oświęcimski

orzeka o uznaniu za mienie gromadzkie nieruchomości położonej w obrębie Smolice, jednostka ewidencyjna Zator – obszar wiejski, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 346/2 o powierzchni 2,1706 ha.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 11.12.2020 r. Burmistrz Zatora zwrócił się do tut. organu o wydanie decyzji ustalającej, że nieruchomość obejmująca działkę nr 346/2, położona w Smolicach stanowi mienie gromadzkie. Wnioskodawca wskazał przy tym, że przed dniem 29 czerwca 1963 r. nieruchomość ta była użytkowana wspólnie przez mieszkańców Palczowic. W załączeniu przedstawiono kopię z protokołu ustalenia stanu władania dla Smolic, z którego wynika, że jako władający dla działki nr 346/2 położonej w Smolicach przypisane było Dobro Gromadzkie wsi Palczowice, Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Zatorze (zaznaczono przy tym, że brak Lwh).

Starosta Oświęcimski przeprowadził postępowanie wyjaśniające w sprawie nieruchomości położonej w obrębie Smolice, jednostka ewidencyjna Zator – obszar wiejski, oznaczonej w ewidencji gruntów
i budynków jako działka nr 346/2 o powierzchni 2,1706 ha. W wyniku tego ustalono, że dla niniejszej nieruchomości nie została wydana decyzja w trybie przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 1963 r., nr 28, poz. 169). Dla nieruchomości oznaczonej jako działka nr 346/2 nie była prowadzona księga wieczysta. Dopiero w drodze obwieszczenia publicznego Sądu Rejonowego w Oświęcimiu Wydziału V Ksiąg Wieczystych
z dnia 5 listopada 2010 r. r. Sygn. akt V Dz Kw. 3175/10 została założona księga wieczysta
nr KR1E/00057816/1 na rzecz Skarbu Państwa.

Na podstawie posiadanych rejestrów gruntów ustalono , że od założenia ewidencji gruntów w 1966 r. dla obrębu Smolice, jednostka ewidencyjna Zator – obszar wiejski, jako władający działką nr 346/2 figurował wpis: Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Zatorze „Grunty Wsi Palczowice”.
Brak dokumentacji stanowiącej podstawę niniejszego wpisu w rejestrze gruntów.

Z dołączonego do akt sprawy protokołu ustalenia stanu władania gruntami na obszarze wsi Smolice wynika, że w okresie od 2 marca do 30 kwietnia 1963 r. geodeta Stanisław Grzybek na zebraniu zainteresowanych użytkowników i właścicieli gruntów na obszarze wsi Smolice, ustalił stan władania gruntami na obszarze wsi Smolice. Wymieniony stan władania został ustalony na podstawie oświadczeń stron zainteresowanych i przedłożonych przez nie dokumentów, w nawiązaniu do planu sporządzonego w roku 1961 przez geodetę Józefa Różyckiego. Jako władający dla działki nr 346/2 położonej w Smolicach przypisane było Dobro Gromadzkie wsi Palczowice, Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Zatorze.

Tut. organ został poinformowany pismem z dnia 22 sierpnia 2021 r. znak: KR.2.5.521.64.2022.AŻ przez Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie Nadzór Wodny w Oświęcimiu, że na działce
nr 346/2 położonej w obrębie Smolice, nie znajdują się wody płynące – rzeki, cieki wodne naturalne, w stosunku do których prawa właścicielskie wykonują Wody Polskie. Jednocześnie wskazano,

że na ww. nieruchomości znajduje się sztuczne urządzenie wodne doprowadzające wodę do stawów rybnych oraz rów melioracyjny – w związku z czym, w przypadku zmiany użytku z Wp na W – PGW Wody Polskie Nadzór Wodny w Oświęcimiu wskazał, że nie wnosi uwag. W ewidencji gruntów
i budynków działka nr 346/2 o powierzchni 2,1706 ha w części objęta jest użytkiem Wp o powierzchni 0,1705 ha. Biorąc pod uwagę ww. stanowisko PGW Wody Polskie Nadzór Wodny w Oświęcimiu
– niniejszy użytek Wp błędnie został wykazany w ewidencji gruntów dla przedmiotowej działki.

W toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego Archiwum Zakładowe Małopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, Archiwum Państwowe w Katowicach Oddział w Bielsku-Białej poinformowały tut. organ, że w posiadanych zasobach archiwalnych nie posiadają kopii dokumentów świadczących o prawie własności przedmiotowej działki, potwierdzających czy przedmiotowa nieruchomość została uznana za wspólnotę gruntową bądź mienie gromadzkie, świadczących o tym, jaki był stan faktyczny na gruncie nieruchomości wymienionej powyżej na dzień 5 lipca 1963 r.
oraz informujących o tym, kto z niej korzystał, użytkował i utrzymywał wskazane grunty oraz jaki był sposób ich zagospodarowania.

W związku z prowadzonym postępowaniem, zwrócono się do Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Wydziału Zdjęć Lotniczych z siedzibą w Warszawie o zdjęcie lotnicze
dla przedmiotowej nieruchomości z okresu bezpośrednio poprzedzającego datę 5 lipca 1963 r.,
w wyniku czego pozyskano niniejsze zdjęcie z 1957 r. Teren obejmujący przedmiotową nieruchomość, jak wynika z fotografii, stanowił łąkę, tak jak w chwili obecnej.

Zgodnie z orzecznictwem sądów brak dokumentacji poświadczającej stan prawny nieruchomości
w okresie poprzedzającym datę 5 lipca 1963 r., nie uniemożliwia uznania tej nieruchomości za mienie gromadzkie. Orzekał tak: Wojewódzki Sąd Administracyjne w wyroku z dnia 11 kwietnia 2019 r.
sygn. akt II SA/Ke 120/19 oraz w wyrokach z dnia 29 marca 2013 r. sygn. akt II SA/Ke 77/13 i z dnia
12 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Ke 11/15 (w obu sprawach NSA oddalił skargi kasacyjne odpowiednio wyrokami z dnia 5 listopada 2014 r. sygn. akt II OSK 1824/13 i z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt II OSK 2297/15).

W toku postępowania poczyniono zatem kroki w celu ustalenia czy przedmiotowa nieruchomość stanowiła przed dniem 5 lipca 1963 r., mienie gromadzkie – wykorzystując zgodnie z art. 75 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego dowody, które mogą przyczynić się do wyjaśnienia sprawy
i nie są sprzeczne z prawem takie jak: dokumenty, zeznania świadków , wyjaśnienia.

Do akt sprawy pozyskano zeznania świadków. Dla podjęcia prawidłowego rozstrzygnięcia prowadzonego postępowania, konieczne było bowiem ustalenie charakteru nieruchomości i stanu faktycznego przed dniem wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych tj. przed dniem 5 lipca 1963 r. oraz wyjaśnienie zaistniałych wątpliwości w przedmiotowej kwestii. Tym samym działając na podstawie art. 50, art. 51 i art. 54 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, wezwano do stawienia się w celu przesłuchania w charakterze świadka: Panią Jadwigę Woźniak
– zam. ul. Do Kopca 6, 32-640 Palczowice oraz Panią Barbarę Gołdę – zam. ul. Kolejowa 34c/7,
32-640 Zator, informując jednocześnie o miejscu i terminie przesłuchania Burmistrza Zatora.

Warto w tym miejscu podkreślić, że przepis prawny art. 75 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego wskazuje na rodzaj przeprowadzonych dowodów w postępowaniu administracyjnym i tak § 1 mówi: „Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny”.

Zarówno Pani Jadwiga Woźniak jak i Pani Barbara Gołda zeznały, że teren pastwiska, które znajdowało się na działce 346/2 przed 5 lipca 1963 r. był użytkowany wspólnie przez wszystkich mieszkańców wsi Palczowice, wszyscy mieszkańcy mogli decydować o tym terenie – brali udział
w jego zarządzaniu. Świadkowie oświadczyli, że działka 346/2 przed dniem 5 lipca 1963 r. stanowiła pastwisko do wypasu bydła. Pani Jadwiga Woźniak i Pani Barbara Gołda wskazały, że działka 346/2 położona w obrębie Smolice była użytkowana wspólnie przez mieszkańców wsi Palczowice, którzy posiadali bydło – każdy mógł korzystać z tego terenu – ogół mieszkańców wsi decydował o wypasie bydła i zarządzaniu tym pastwiskiem.

W związku z powyższym, należy zauważyć, iż zeznania przesłuchiwanych osób dotyczyły tego, czego świadkowie faktycznie byli świadkami. Przy tym, jak wprost wskazano w protokołach, o których mowa była wcześniej – można łatwo zweryfikować, że okres, który mieli na myśli świadkowie
(w pytaniach zawarto stwierdzenie „przed dniem 5 lipca 1963 r.”), obejmował lata bezpośrednio poprzedzające moment uchwalenia ustawy z roku 1963. Ponadto na uwagę zasługuje okoliczność,
iż przesłuchania miały miejsce na przedmiotowym gruncie, co pozwala na przyjęcie, iż świadkowie faktycznie mieli na myśli działki objęte postępowaniem. Przy tym poinformowano Burmistrza Zatora jako stronę niniejszego postępowania o miejscu i terminie przeprowadzenia przesłuchań świadków,
w efekcie czego uczestniczył w przeprowadzaniu tych dowodów stosownie do przysługującego mu uprawnienia, natomiast świadków przesłuchano w sposób prawidłowy – każdego z osobna. Mając
na uwadze wskazane ważne cechy przeprowadzonych przesłuchań świadków, należy uznać istotną wartość dowodową tychże zeznań.

Zgodnie z tym co zostało wskazane powyżej, z rejestru gruntów i budynków wynika, że od założenia ewidencji gruntów w 1966 r. władającym nieruchomością stanowiącą działkę nr 346/2 położoną
w Smolicach było Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Zatorze – „Grunty Wsi Palczowice”. Brak jednak jakichkolwiek dokumentów dotyczących działki nr 346/2, potwierdzających te zapisy,
jak i zapisy w protokole ustalenia stanu władania, w którym jako władający dla działki nr 346/2 położonej w Smolicach przypisane było Dobro Gromadzkie wsi Palczowice, Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Zatorze.

Starosta Oświęcimski zawiadomieniem z dnia 9 maja 2023 r. znak: SGG.6846.2.3.2020.JS poinformował o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego, w przedmiocie uznania
za mienie gromadzkie nieruchomości położonej w obrębie Smolice, jednostka ewidencyjna Zator
– obszar wiejski, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 346/2 o powierzchni 2,1706 ha. Jednocześnie zawiadomiono o zebraniu całości materiału dowodowego
w przedmiotowym postępowaniu i możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym,
a także wypowiedzenia się co do niego w terminie do 7 dni od dnia zdjęcia niniejszego zawiadomienia z tablic informacyjnych w Urzędzie Miejskim w Zatorze oraz w Starostwie Powiatowym
w Oświęcimiu. Mimo prawidłowego powiadomienia, strony nie skorzystały z tej możliwości
we wskazanym terminie.

W trakcie prowadzonego postępowania organ dokonał następujących ustaleń.

Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r.
o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r., poz. 140 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, „wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu
w trybie i na zasadach określonych w ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne:

1) nadane w wyniku uwłaszczenia włościan i mieszczan-rolników na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania ogółowi, pewnej grupie lub niektórym mieszkańcom jednej albo kilku wsi,

2) wydzielone tytułem wynagrodzenia za zniesione służebności, wynikające z urządzenia ziemskiego włościan i mieszczan-rolników, na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania gminie, miejscowości albo ogółowi uprawnionych do wykonywania służebności,

3) powstałe w wyniku podziału pomiędzy zespoły mieszkańców poszczególnych wsi gruntów, które nadane zostały przy uwłaszczeniu włościan i mieszczan-rolników mieszkańcom kilku wsi na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania,

4) użytkowane wspólnie przez mieszkańców dawnych okolic i zaścianków oraz należące do wspólnot urbarialnych i spółek szałaśniczych,

5) otrzymane przez grupę mieszkańców jednej lub kilku wsi na wspólną własność i do wspólnego użytkowania w drodze przywilejów i darowizn bądź nabyte w takim celu,

6) zapisane w księgach wieczystych (gruntowych) jako własność gminy (gromady), jeżeli w księgach tych istnieje wpis o uprawnieniu określonych grup mieszkańców gminy (gromady) do wieczystego użytkowania i pobierania pożytków z tych nieruchomości,

7) stanowiące dobro gromadzkie (gminne) będące we wspólnym użytkowaniu na terenach województw rzeszowskiego, krakowskiego oraz powiatu cieszyńskiego województwa katowickiego”.

Ponadto art. 1 ust. 2 ustawy określa, że oprócz wyżej wymienionych wspólnot gruntowych „podlegają zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie także nieruchomości rolne, leśne i obszary wodne, stanowiące mienie gromadzkie w rozumieniu przepisów o zarządzie takim mieniem, jeżeli przed dniem wejścia w życie tej ustawy były faktycznie użytkowane wspólnie przez mieszkańców wsi”.

Według definicji zawartej w § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1962 r.
w sprawie zarządu mieniem gromadzkim oraz trybu jego zbywania (Dz. U. nr 64, póz. 303 ze zm.)
za mienie gromadzkie rozumie się mienie, które do dnia wejścia w życie ustawy z dnia
25 września 1954 r. o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych stanowiło majątek dawnych gromad jako majątek gromadzki, dobro gromady oraz inne prawa majątkowe. Przez dawne gromady należy zaś rozumieć gromady istniejące w dniu wejścia
w życie ustawy z dnia 25 września 1954 r. (§ 1 pkt 3).

Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy istotny był stan faktyczny na gruncie nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 346/2 o powierzchni 2,1706 ha położonej w obrębie Smolice
na dzień 5 lipca 1963 r. Jednocześnie należało pozyskać informację, kto użytkował i utrzymywał wskazane grunty i jaki był sposób ich zagospodarowania. Ponadto, przy ustalaniu, czy przedmiotowy grunt stanowił mienie gromadzkie, znaczący jest bowiem fakt, czy nieruchomoś

ta służyła określonej grupie osób lub była ogólnodostępna dla wszystkich mieszkańców danej miejscowości. Jednocześnie, w rozpoznawanej sprawie zakres niezbędnych ustaleń koniecznych do wydania rozstrzygnięcia
– determinuje treść przepisów art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r.
o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych i pojęć w nich zawartych.

Stosownie do przepisu prawnego art. 8 ust. 1, starosta wydaje decyzję o ustaleniu, które spośród nieruchomości, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3, stanowią mienie gromadzkie.

Z uwagi na wydanie decyzji na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy kluczowym dla podjęcia rozstrzygnięcia jest wyjaśnienie, czy przedmiotowa nieruchomoś

oznaczona w ewidencji gruntów jako działka
nr 346/2 była w dacie wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, tj. w dniu
5 lipca 1963 r. mieniem gromadzkim w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Przewidziana w art. 8 ust. 1 powołanej ustawy decyzja ma charakter deklaratoryjny i poświadcza stan prawny ustalony w dniu wejścia w życie tej ustawy tj. 5 lipca 1963 r. Istotny natomiast dla ustalenia, czy dana nieruchomość była w dniu 5 lipca 1963 r. mieniem gromadzkim, był jej stan prawny
w okresie poprzedzającym tę datę (a w szczególności to, czy nieruchomość taka należała do dawnych, czyli istniejących w okresie od 1933 do 1954 r. gromad jako jednostek samorządu terytorialnego,
mających osobowość prawną i będących podmiotami praw i obowiązków) oraz to, czy przed dniem wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot była faktycznie użytkowana wspólnie przez mieszkańców wsi. Zgodnie bowiem z treścią art. 1 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie podlegają nieruchomości rolne stanowiące mienie gromadzkie w rozumieniu przepisów o zarządzie takim mieniem, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych były faktycznie użytkowane wspólnie przez mieszkańców wsi. Z przepisu tego wynika, że definicji mienia gromadzkiego, którego dotyczy ustawa o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, należy poszukiwać w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1962 r. w sprawie zarządu mieniem gromadzkim oraz trybu jego zbywania (Dz. U. Nr 64/62 poz. 303 ze zm.). Według definicji zawartej w § 1 tego rozporządzenia przez użyte określenie mienie gromadzkie – rozumieć należy mienie, które do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 25 września 1954 r. o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych (Dz. U. Nr 43, poz. 191) stanowiło majątek dawnych gromad jako majątek gromadzki, dobro gromady oraz inne prawa majątkowe,
a przez dawne gromady – rozumieć należy gromady istniejące do dnia wejścia w życie wskazanej ustawy z 25 września 1954 r.

Na mocy ustawy z dnia 25 września 1954 r. o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych w miejsce dotychczasowych gmin i gromad utworzono nowe gromady jako jednostki podziału administracyjnego wsi (art. 1), a gromadzkie rady narodowe stały się organami władzy państwowej w gromadach (art. 4). Mieszkańcom dotychczasowych gromad zagwarantowano nienaruszalność indywidualnie im przysługujących praw (art. 38), a ponadto udzielono delegacji do wydania przepisów wykonawczych regulujących m.in. tryb przekazania majątku gminnych rad narodowych i sprawy zarządu mieniem gromadzkim (art. 41). W wydanym
na podstawie tej delegacji rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 1957 r. w sprawie zbywania nieruchomości wchodzących w skład majątku i dobra dawnych gromad (Dz.U. Nr 49,
poz. 237) majątek i dobro gromadzkie traktowano jak własność państwa.

Po reformie z 1954 r., pomimo braku wyraźnej deklaracji ustawowej, mienie gromadzkie stało się własnością państwa. Deklaracja analogicznej treści i o analogicznym znaczeniu została powtórzona

w ustawie z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (art. 98 ust. 1). Dotychczasowe przepisy szczególne dotyczące gromad i gromadzkich rad narodowych miały znaleźć zastosowanie do gmin

i gminnych rad narodowych (art. 95). W art. 98 ust. 2 ustalono, że “dotychczasowe mienie gromadzkie staje się mieniem gminnym”. Pomimo, iż ustawa nie zawierała wyraźnego postanowienia, że mienie gromadzkie stało się mieniem państwowym, to mienie to traktowała

jako własność państwa, pozostającą w dyspozycji organów władzy państwowej – gromadzkich rad narodowych.

Na podstawie analizy przepisów wymienionych ustaw z 1954 r. i 1958 r. oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych, w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjęto, że mienie dawnych gromad stało się własnością państwową (ogólnonarodową) – postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2001 r. III CKN 430/00, OSNC 9/2002 poz. 111.

Dla ustalenia, czy przedmiotowa nieruchomoś

stanowiła mienie gromadzkie na dzień 5 lipca 1963 r., niezbędne jest wykazanie, że do 1954 r. była ona mieniem gromad mających osobowość prawną
i będących podmiotami praw i obowiązków, a nie będących jednostkami samorządu terytorialnego oraz że przed 5 lipca 1963 r. były faktycznie użytkowane wspólnie przez mieszkańców wsi.

W toku prowadzonego postępowania podjęto czynności celem ustalenia czy przedmiotowa działka stanowiła przed dniem 5 lipca 1963 roku mienie gromadzkie, tj. czy nieruchomość ta należała
do istniejącej w latach 1933-1954 gromady jako jednostki samorządu terytorialnego, mającej osobowość prawną i będącej podmiotem praw i obowiązków.

Ponadto należy zwrócić szczególną uwagę na wyjaśnienia świadków, którzy wprost wskazali,
że działka 346/2 położona w obrębie Smolice była użytkowana wspólnie przez mieszkańców wsi Palczowice, którzy posiadali bydło – każdy mógł korzystać z tego terenu – ogół mieszkańców wsi decydował o wypasie bydła i zarządzaniu tym pastwiskiem. Obydwoje świadkowie oświadczyli,
że przedmiotowy grunt przed dniem 5 lipca 1963 r. – bezpośrednio przed tą datą był faktycznie użytkowany wspólnie przez wszystkich mieszkańców wsi Palczowice.

Przywołane dokumenty zgromadzone w niniejszym postępowaniu – zwłaszcza fakt, że omawiany grunt nie stanowił tzw. wspólnoty wiejskiej w rozumieniu przedwojennym oraz że był zarządzany przez ówczesne władze państwowe, którymi na szczeblu lokalnym były gromadzkie rady narodowe
i które dokonywały zbycia poszczególnych, niewielkich ich części na rzecz indywidualnych rolników
– wyklucza możliwość, by działkę nr 346/2 położoną w Smolicach uznać za wspólnotę gruntową wsi Smolice, a potwierdza teorię, że działka ta stanowiła mienie gromadzkie.

Organ pozyskał do akt sprawy wspomnianą powyżej kopię z rejestru gruntów, w którym jako osoba władająca gruntem wpisane było Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Zatorze – „Grunty Wsi Palczowice”., a nie np. „Wspólnota gruntowa wsi Palczowice czy Smolice”, co również przemawia
za brakiem podstaw do uznania, iż omawiany grunt miał charakter wspólnoty gruntowej, a wskazuje, że grunt ten stanowił mienie gromadzkie.

Lektura materiału dowodowego zebranego w aktach sprawy daje zatem tut. organowi podstawę
do stwierdzenia, że przed dniem wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot przedmiotowy grunt był faktycznie użytkowany wspólnie przez mieszkańców wsi.

Mając na względzie przytoczone normy prawne oraz powołane orzecznictwo – w ocenie tut. organu nieruchomoś

położoną w obrębie Smolice, jednostka ewidencyjna Zator – obszar wiejski, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 346/2 – należy uznać za mienie gromadzkie
– jako grunt mający charakter użyteczności publicznej przed dniem 5 lipca 1963 r. – użytkowany
był wspólnie przez mieszkańców.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego, organ prowadzący postępowanie uznał,
iż przedmiotowa działka spełnia wymogi ustawowe do uznania jej za mienie gromadzkie, bowiem nieruchomoś

odpowiada charakterystyce tzw. majątku gromadzkiego. Przedmiotowa działka już przed dniem wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych w 1963 roku
(Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) miała charakter publiczny i społeczny, przeznaczona była na cele ogólne mieszkańców. Należała do mieszkańców całej wsi – ziemia wiejska, którym przysługiwało prawo do wspólnego użytkowania nieruchomości. Była przeznaczona do wspólnego użytku w znaczeniu prawa cywilnego, tzn. do takiego użytku, jaki przysługuje właścicielom, a więc polegającego na wykorzystywaniu wspólnego gruntu jako pastwiska i wygonu. Zatem służąc jako
m. in. ogólnodostępne pastwisko, stanowiła użytek o charakterze publicznym i społecznym oraz zaspakajała potrzeby wszystkich mieszkańców wsi.

Na mocy art. 98 ust. 2 z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (t.j. Dz. U. z 1975 r., Nr 26,
poz. 139 z późn. zm.) dotychczasowe mienie gromadzkie staje się mieniem gminnym.

Mienie gromadzkie stanowi część obecnego mienia komunalnego będącego własnością gmin.

Stosownie do art. 8 ust. 6 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych decyzja niniejsza zostanie podana do publicznej wiadomości przez ogłoszenie na tablicach informacyjnych
Urzędu Miejskiego w Zatorze i Starostwa Powiatowego w Oświęcimiu a także zamieszczona
w Biuletynie Informacji Publicznej gminy i powiatu oraz w prasie lokalnej na okres 14 dni.

Niniejsza decyzja stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz katastrze nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe należało orzec jak w sentencji.

Pouczenie:

Od niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Wojewody Małopolskiego w Krakowie z siedzibą ul. Basztowa 22, 31-156 Kraków – za pośrednictwem Starosty Oświęcimskiego, w terminie 14 dni po upływie okresu wskazanego w art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, który stanowi, iż: o ustaleniu, które nieruchomości stanowią mienie gromadzkie, podaje się do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości oraz ogłasza wywieszając w urzędzie gminy oraz w starostwie powiatowym na okres 14 dni, a także zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej gminy i powiatu oraz w prasie lokalnej. Po upływie tego okresu pismo uważa się za doręczone. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 1 lit. H ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U.2022.2142 t.j.) niniejsza czynność urzędowa nie podlega opłacie skarbowej.

z up. Starosty

Wioletta Nowak

Naczelnik

Wydziału Geodezji, Kartografii
i Gospodarki Nieruchomościami

Otrzymują strony według rozdzielnika